Go not gently into the night, rage against the dying of the light!

Tuesday, April 29, 2008


Pahayag sa Araw ng Paggawa - Mayo-Uno 2008:

PAGKAIN, TRABAHO,
KATARUNGAN AT KALAYAAN

Bigas, pagkain at pangunahing bilihin patuloy
na nagtataasan - Pagtitiis hanggang kailan ?

Noon, pinagtitiisan ang galunggong o pinagkakasya ang isang lata ng sardinas. Tapos, instant noodles na lang ang inuulam sa kanin.
Ngayon, bigas na ang di mabili sa taas ng presyo. Wala pa namang hanapbuhay ang marami!

Mapapakalma ba ang kalam ng sikmura ng mga balitang bumubuti ang ekonomya at ng paniniyak na sapat ang suplay ng bigas?

Ang totoo niyan, kung noong mga dekada 80, nag eeksport pa ang Pilipinas ng bigas, ngayon ito na ang pinakamalaking importer ng bigas sa pandaigdigang merkado.

Noon pa man ay nagbabala na ang mga samahang magbubukid tungkol sa mga patakarang pang-agrikultura at agraryo - ayon sa kanila:

Kung magpapatuloy ang pagpapalit-gamit ng lupang agrikultural, kung ang mga taniman ng palay at mais ay gagawing golf course, resort, subdibisyon o taniman para sa biofuel, palm oil at mga high value crops na pawang pang eksport, lalala ang kakulangan sa pagkain sa bansa. Tuwiran na itong aasa sa pag-iimport ng kinakailangan nating suplay ng bigas at pagkain.

Pero, sa halip na lutasin ang problema, lumagda at tuwiran pumaloob pa ang gubyerno sa WTO – at tuwiran ginagawang palaasa sa importasyon ang Pilipinas.

Makikita ito sa pagbabawas ng subsidyo sa mga magsasaka (na sa Pilipinas ay sa presyo lang naman ng pamimili ng NFA nakikita). Itinakda ang minimum na bultong tonelada ng bigas na aangkatin ng ating bayan. At unti-unti pang inaalis ang taripa o buwis sa mga pagkaing imported.

Lugi sa kumpetisyon ang lokal na prodyuser kaya napipilitan itong magpalit tanim—yung high value crop na pang-eksport—o bitawan ang lupa at maghanap ng ibang papagkakakitaan. Resulta patuloy na lumamalala ang problema sa kawalang katiyakan sa pagkain.

At di pa nasapatan dito, pumasok pa si GMA sa mga kasunduang bilateral sa Tsina, Korea at Japan na lalong nagsasapanganib ng ating kasiguruhan sa pagkain. Kasama sa mga pinagkasunduan nila ang paggamit ng ating mga kalupaan at katubigan para sa gamit ng bansang ito.

Sa panahong tulad nito na humina ang produksyon ng pagkain sa ibang bayan dahil sa mga kalamidad at pagpapalit-gamit ng lupa nakakita ang kartel ng bigas, sa pakikipagsabwatan sa mga tiwali sa gubyerno, ng pagkakataong lalong magmanipula sa presyo.

Pyesta ang kartel at ang mga gahaman sa NFA lalo’t nakabonus pa sila sa pagkakaalis ni GMA ng quota sa imporatsyon ng bigas. May dagdag pang kasiyahan si GMA - nalihis ang atensyon ng tao sa iskandalo ng ZTE!

Kontraktwalisasyon, at trabahong para-paraan
Walang katiyakan kung hangggang kailan.

Ang mahigit 65% na mamamayang dapat ay naghahanapbuhay ay nagtatrabaho na lang bilang mga kaswal, kontraktwal o “para-paraan”: mababa ang sahod, walang proteksyon ng batas at walang benepisyo mula sa CBA dahil labas sila sa unyon at walang katiyakang may hanapbuhay pa sa kinabukasan.

Gaya ng krisis sa bigas mauugat ang ganitong kalagayan ng mga manggagawa sa mga tiwaling patakaran ng gobyerno.

Ang liberalisasyong - nagbigay laya sa daloy ng puhunan at kalakal; deregulasyon - na nagtanggal sa proteksyon para sa mga katutubong negosyo at ilan pang negosyong dati rating pinagkakakitaan ng gobyerno; Pribatisasyon - na nagbigay daan upang buo buong mapasakamay ng mga dayuhang monopolyo kapital ang mahahalagang negosyo at serbisyong dating kontrol ng gobyerno.

Suma tutal – bumagsak ang nalalabing binhi ng industriya sa bansa at buo-buong nakupo ng mga dayuhan, pati na ang iba pang pamumuhunan sa ating bayan.

Pawang mga outsourced na bahagi na lamang ng negosyo mula sa mauunlad na bayan ang tipo ng trabahong pumasok sa bansa. Kung kaya, ang uri ng trabaho – kontraktwal, kaswal o trabahong para-paraan ay pawang walang katiyakan. Ito ang kalagayang nagbalewala sa karapatan ng manggagawa para sa desente at matatag na trabaho.

Sa Pagtatanggol sa kabuhayan at karapatan
Dahas at panunupil ang ibininigay sa manggagawa at mamayan !

Mula sa malayong kanayunan hangggang kalunsuran, mariing sinusupil pinapatay para tuluyan nang patahimikin ang mga lider ng masang tumutol sa mga katiwalian at patakarang tuwirang pumipinsala sa kanilang kabuhayan. Sa bisa ng Assumption Jurisdiction (AJ) pinipigilang mag-welga ang mga manggagawang nagtatanggol ng kanilang karapatan at naggigiit ng lehitimong kahilingan. Kapag naggumiit marahas na binubuwag ang piketlayn, binubogbog at ikinukulong.

Sinasalubong ng Calibrated Preemptive Response ang mamamayang nagpoprotesta (CPR) na karaniwang nauuwi sa marahas na pagbuwag ng mga kilos protesta.

Palasak na ginamit ang EO-464 ngayon at ang executive privilege ngayon upang mapigilang maibulgar ang totoo ng mga matataas na opisyal ng pamahalaan sa mga pagdinig ng Kongreso.

Nakaumang laban sa namumuong galit ng mamamayan ang Human Secrity Act (HSA) na pinagtibay noong 2007. Ayon sa HSA – ang anumang paglaban sa pamahalaan gaya ng pagbatikos sa mga tiwaling programa ng patakaran ay ituturing na isang anyo ng terorismo, at sa gayon, maaaring arestuhin ang sinuman anumang oras nang hindi na kinakailangang pa ng Warrant of Arrest.

Nasaan ang Kalayaan kung hindi mapagpasya
ang mamamayan sa kanilang kinabukasan ?

Nalugmok ang mamamayan sa karahupan dahil sa mga batas at patakarang itinataguyod ng rehimeng Arroyo, batas at patakarang pabor sa dayuhan, Kapalit ng mga ito ang sariling pagpapakabundat at pagpapayaman, sukdulang ibenta ang kaluluwa ng mga mamamayan. Kung kaya, mayaman man sa mina ng langis, natural gas, ginto tanso at iba pang mahahalagang mineral, wala sa kamay o kontrol at kapakinabangan ng mamamayan.

Nabunyag na ZTE deal, PIATCO, Jocjoc Bolante fertilizer scam, COMELEC computerization program ay ilan lamang sa mga maanomalyang kontrata. Ang kahulugan ng lahat ng mga ito – paglimas sa kaban ng bayan at pandarambong ng mga dayuhan sa likas na yaman at yamang likha ng mamamayan.

Panghawakan ang ating kinabukasan !

Tama na ang pagwawalang bahala at pagtitiis! Ngayong araw ng Paggawa – sama sama tayong magmartsa - buong lakas na isigaw ang PAGKAIN, TRABAHO, HUSTISYA at KALAYAAN. Igiit nating gawing prayoridad ng gubyerno ang pagpawi ng gutom sa buong bayan! Igiit natin ang mapagpasyang paglutas sa suliraning agraryo at ang pag-asa sa sariling produksyon ng bigas at iba pang pangunahing mga pagkain.

Ipaglaban ang pambansang industriyalisasyon na susi para makamtan ang disenteng trabaho para sa lahat. Huwag ng magtiyaga sa trabahong kontraktwal at paraparaan. Igiit natin ang pagkalas sa mga batas at patakarang dikta ng mga dayuhang bansa at mga monopolista.
Ipaglaban ang pambansang kasarinlan at ang tunay na kapangyarihang magpasya ng sambayanang inaapi, na siyang katubusan at magbibigay daan sa paglaya sa ng sambayanan sa kahirapan, kagutuman, kawalan ng disenteng trabaho at kawalan ng pag-unlad.

Pawiin ang kagutuman!

Kamtin ang Kasapatan sa Bigas, Kasarinlan sa Pagkain
Desenteng trabaho at Matatag na Hanapbuhay para sa lahat !

Hindi habambuhay na Kontraktwal at trabahong para-paraan !

Katarungan Panlipunan - Batas at patakarang nagtataguyod
sa kabuhayan at karapatan ng mamamayan, hindi ng dayuhan !

Kalayaan – Laban sa patuloy na dominasyon ng dayuhan !

Igiit ang sariling pagpapasya ng mamamayan !

Rehimeng Arroyo at paghahari ng mga ilitista, wakasan !!

Kapangyarihan - ipasakamay ng mamamayan !!

Mabuhay ang uring manggagawa !

Mabuhay ang Sambayanang Pilipino !

Hike Wage NoW – DON’T PASS ON TO WAGE BOARD

April 29, 2008

Press Statement

Reference: Isabelo T. Rosales
Sector Leader, MKP
Contact # 0920-909-3998

Rounald A. Sitoy
Spokesperon, MAKABAYAN-Cebu
Contact # 0929-735-5966

Hike Wage NoW – DON’T PASS ON TO WAGE BOARD
GMA NOT SERIOUS

Manggagawa para sa Kalayaan ng Bayan (MAKABAYAN) today scored President Arroyo’s attempt to use the much-needed wage hike to prop up her flagging popularity ratings.

Gut issues like wage need not be embellished by political posturing, to do anything less would cast doubt on the President’s sincerity to give temporary relief to the toiling masses.

MAKABAYAN pointed out that the long queues for cheaper rice cannot continue indefinitely, rather, what is needed is a decisive president capable of sending a message to employers to moderate their greed and provide reasonable across the board wage increase by way of executive order pending legislation.

“Wage hike is needed now not tomorrow given the astronomical rise in commodity prices in the past weeks.

MAKABAYAN added that upping the workers’ capacity to buy can only bode well for the country, economically contrary to the belief of other groups like the Employers Confederation of the Philippines (ECOP).

Wage increase must be national and across the board – this is not only for the benefits of workers but this is one way of leveling the playing field among the small and the big business, because the small business were usually the most affected increase in minimum wage order while big business were mostly not covered if not across the board.

Reasonable across the board wage increase will spur the market on, as more workers will have the capacity to purchase goods and services.

Aside from national across the board wage increase, unemployment subsidy is necessary as a precautionary measure to address a possible increase in the number of unemployed due to the current crisis.

MAKABAYAN also add its voice to other sector demands for emergency relief and long term solution to the present crisis.

MAKABAYAN will be joining other labor groups come May 1 in calling for food security as well as job security. ##

Good News on an April Fool's Day


Good News on an April Fool’s Day

Headlines: Amidst a Global Recession, Philippines Remains Standing Strong.

Rejoice fellow Filipinos! We’re saved! Hail our beloved president for her shrewdness!!

Joke. Yari ka!

Well, enough of the gags.

This April, we can’t be too happy with the many foolishness our nation is going through in tandem with the global crisis. And the nerve of our government to make us believe lies! (Timely isn’t it? Anyway we’re in April and there’s such holiday as an April Fool’s Day where the American people are alleged to fool around.)

Well it’s no surprise considering the track record of the GMA administration in propagating deceit, half-truths & whole lies.
But what indeed is real?

US Recession & the Sub-Prime Housing Mortgage

USA, being a major player in the world economy & our covetous imperialist master, it’s necessary to understand their economic state for our fate as a country is bound by our relations with them.

After economists have predicted a possibility of a recession even way back 2006, now US is in a full-blown stagnation. This is a result of the series of unpaid loans branching from the ordinary Americans to several minor banks to the few major banks that gravitated to the extent of bankruptcy & billion dollar-deficits of those involved in the Sub-Prime Housing Mortgage.

The said Sub-Prime Housing Mortgage is a housing loan made available to ordinary citizens with improbable ability to pay their debt.

But how could the ordinary American pay such loans when they are stripped of their job? Almost 85,000 Americans today have been laid off from work, replaced by advanced technology in the production line. But should the machineries be to blame? NO, because when you take away a worker & utilize machines, it amounts to more products produced at a lesser maintenance cost. This process amounts to super-profit for the capitalist (whose brains function only for profit & more profit) therefore, they benefit from such loss from the meager workers.

So as a result, American workers who availed housing loans from small minor banks could no longer pay for their debt. In turn, those minor banks aren’t able to pay for their debt from bigger banks, gets bankrupt & closes. Meanwhile those major banks, where several other minor banks loaned from, suffer huge deficits & refrain from lending money to other establishments, institutions even governments for fear of losing more assets.

Yet the capitalists in the banking industry, intent to regain back the billion dollars it lost, are now investing in other markets where they are sure to gain back at all times. With more investors losing trust investing in financial transactions, they now took notice of products with assured return of investments. Now, they’re investing in food, jewelries even oil that are sold in the global market thus the rising of the prices of such products, which are in high demand across the globe.

Vulnerability of GMA’s “strong republic”

When a ship docks and the anchor is thrown out to sea, the chain links go down with it at the sea bottom. If the US is that anchor and Philippines is just among the many chain links bound by its weight, how could Gloria Arroyo declare that our country remains afloat amidst the fact that US is taking a plunge down?

Despite several looming signs of a big storm up ahead, she still boasts of indicators that we can make it through the crisis intact.

One is the strengthening of the peso against the dollar; another is the reported highs in the statistics in relation to her economic performance. But are the surveys really telling the truth? Isn’t it a possibility that Arroyo maybe tampering or even making up these numbers for us to believe her prowess just as she made us believe of her “fair & square” victory during the 2004 elections? Most likely.

If indeed our peso is strengthening, how come its purchasing power is at an all-time low? Our peso, a few years ago, could fare better compared now when it could still afford to buy even a few sweets. Now, it could probably buy a toothpick.

If we’re gaining momentum towards economic stability as GMA so often brag, how come the prices of oil, meat, crops & rice are all hiking? Has the crisis made these products realize that they should be exercising often?

While she wears the slogan, “‘ramdam ko ang pag-asenso,” the prices of all the basic commodities and services are skyrocketing towards a height that not even the aliens would want to reach, nor could Juan afford lest he’d go even lower than below poverty line.

Still her treachery doesn’t end there. With the various scams & frauds she has been linked with, even her neighbors in the elite ranks are disgusted of her ways and wish that she’d take all her kickbacks with her (especially from ZTE-NBN deal) and jump off a jet & be gone.

Still she tries her best to appease her adversaries & the people whom she has long betrayed. Yet how far will she go on to penalize the Filipino masses?

Headlines: GMA Cuts 2% Tariff from Rice Imports, Local Rice Producers cut their wrists.

Headlines: GMA’s 2.3 Billion Peso-grant to Local Rice Producers Gets Planted… in her pockets.

Headlines: GMA Warns Against Rice Hoarders…well, it’s just a warning, right?

Truth is – all the reports are farce. We are already in the heart of a food crisis even long before now and we’re being fooled by our government that the situation is manageable. Every other nation in the world that is tied to the US is spiraling down with it, we’re no exception.

We can never manage an economic boom lest we have that sovereignty to stand & decide for our own benefit. As neo-colonies of the US imperialist, we the Pedros, Juans & Marias, fall under the classification of “slaves” whether we like it or not, while the Arroyos, Aquinos, Cojuangcos are our “slave tenants.”

While we line up all day, through thick or thin, for NFA rice, GMA allows rice cartels to dictate the price of rice across the country.

While we ask for alleviation from our poverty, all we hear are the squabbles of our politicos over who’s righteous enough to get their kickbacks instead of tackling laws beneficiary to the poor.

En sum, we never get anything good from this social system that suffers crisis in its “abundance”. Never mind the millions of people dying in hunger elsewhere in the globe.

As we pay dutifully our taxes & perform our jobs reverently, all we get is “thanks” for our wage increase when we need cash.

And in our poverty, our government leaves us with a very “wais” advice:

Headlines: Government Urges the Public: “EAT HALF LESS.”

Sunday, April 13, 2008

A Primer on the Executive Privilege


In General:

What is the case of Neri vs. Senate Committee?

This case is about the Senate investigation of anomalies concerning the NBN-ZTE project. During the hearings, former NEDA head Romulo Neri refused to answer certain questions involving his conversations with President Arroyo on the ground they are covered by executive privilege. When the Senate cited him in contempt and ordered his arrest, Neri filed a case against the Senate with the Supreme Court. On March 25, 2008, the Supreme Court ruled in favor of Neri and upheld the claim of executive privilege.

What is “executive privilege”?

It is the right of the President and high-level executive branch officials to withhold information from Congress, the courts and the public. It is a privilege of confidentiality which applies to certain types of information of a sensitive character that would be against the public interest to disclose. Executive privilege is based on the constitution because it relates to the President’s effective discharge of executive powers. Its ultimate end is to promote public interest and no other.

Is executive privilege absolute?

No. Any claim of executive privilege must be weighed against other interests recognized by the constitution, like the state policy of full public disclosure of all transactions involving public interest, the right of the people to information on matters of public concern, the accountability of public officers, the power of legislative inquiry, and the judicial power to secure evidence in deciding cases.

Did the revocation by the President of E.O. 464 on March 6, 2008 diminish the concept of executive privilege?

No. Executive privilege may still be invoked despite the President’s revocation of E.O. 464 because it is based on the constitution.

On the Contents of the Supreme Court Decision:

What events led to the filing of the case before the Supreme Court?

On April 21, 2007, the DOTC and Zhing Xing Telecommunications Equipment (ZTE), a corporation owned by the People’s Republic of China, executed a “Contract for the Supply of Equipment and Services for the National Broadband Network Project” (NBN-ZTE Contract) worth US$329,481,290.00 (around PhP 16B). The project sought to provide landline, cellular and internet services in government offices nationwide and was to be financed through a loan by China to the Philippines. President Arroyo witnessed the contract signing in China.

After its signing, reports of anomalies concerning the project (e.g., bribery, “overpricing” by US$ 130M, “kickback commissions” involving top government officials, and loss of the contract) prompted the Senate, through the Committees on Accountability of Public Officers and Investigations (Blue Ribbon), Trade and Commerce, and National Defense and Security, to conduct an inquiry in aid of legislation. The inquiry was based on a number of Senate resolutions and in connection with pending bills concerning funding in the procurement of government projects, contracting of loans as development assistance, and Senate concurrence to executive agreements.

In one of the hearings held on Sept. 26, 2007, former NEDA Director General Romulo Neri testified that President Arroyo initially gave instructions for the project to be undertaken on a Build-Operate-Transfer (BOT) arrangement so the government would not spend money for it, but eventually the project was awarded to ZTE with a government-to-government loan from China. He also said that then COMELEC Chairman Benjamin Abalos, the alleged broker in the project, offered him PhP 200M in exchange for NEDA’s approval of the project. Neri testified that when he told President Arroyo of the bribe offer, she told him not to accept it. But Neri refused to answer questions about what he and the President discussed after that, invoking executive privilege since they concerned his conversations with the President. The Senate required him to appear again and testify on November 20, 2007. On November 15, 2007, Executive Secretary Eduardo Ermita wrote the Senate Committees and asked that Neri’s testimony on November 20, 2007 be dispensed with because he was invoking executive privilege “by Order of the President” specifically on the following questions:

a. Whether the President followed up on the NBN project?
b. Were you dictated to prioritize the ZTE?
c. Whether the President said to go ahead and approve the project after being told about the alleged bribe?

When Neri failed to appear on November 20, 2007, the Senate required him to show cause why he should not be cited in contempt. Neri explained that he thought the only remaining questions were those he claimed to be covered by executive privilege and that should there be new matters to be taken up, he asked that he be informed in advance of what else he needs to clarify so he could prepare himself.

On Dec. 7, 2007, Neri questioned the validity of the Senate’s show cause order before the Supreme Court. On January 30, 2008, the Senate cited Neri in contempt and ordered his arrest for his failure to appear in the Senate hearings. On February 1, 2008, Neri asked the Supreme Court to stop the Senate from implementing its contempt order, which the Court granted on Feb. 5, 2008. The Supreme Court also required the parties to observe the status quo prevailing before the issuance of the contempt order.

What reasons were given for the claim of executive privilege?

Executive Secretary Ermita said that “the context in which executive privilege is being invoked is that the information sought to be disclosed might impair our diplomatic as well as economic relations with the People’s Republic of China.” Neri further added that his “conversations with the President dealt with delicate and sensitive national security and diplomatic matters relating to the impact of the bribery scandal involving high government officials and the possible loss of confidence of foreign investors and lenders in the Philippines.”

What issues were considered by the Supreme Court in resolving the case?

The Supreme Court said there were two crucial questions at the core of the controversy:

Are the communications sought to be elicited by the three questions covered by executive privilege?
Did the Senate Committees commit grave abuse of discretion in citing Neri in contempt and ordering his arrest?

How did the Supreme Court resolve these issues?

The Supreme Court first recognized the power of Congress to conduct inquiries in aid of legislation. The Court said that the power extends even to executive officials and the only way for them to be exempted is through a valid claim of executive privilege.

On the first question, the Supreme Court said that the communications sought to be elicited by the three questions are covered by the presidential communications privilege, which is one type of executive privilege. Hence, the Senate cannot compel Neri to answer the three questions.

On the second question, the Supreme Court said that the Senate Committees committed grave abuse of discretion in citing Neri in contempt. Hence, the Senate order citing Neri in contempt and ordering his arrest was not valid.

What are the types of executive privilege?

state secrets (regarding military, diplomatic and other security matters)
identity of government informers
information related to pending investigations
presidential communications
deliberative process

In what cases is the claim of executive privilege highly recognized?

The claim of executive privilege is highly recognized in cases where the subject of inquiry relates to a power textually committed by the constitution to the President, such as the commander-in-chief, appointing, pardoning, and diplomatic powers of the President. Information relating to these powers may enjoy greater confidentiality than others.

What specifically are the executive privileges relating to deliberations or communications of the President and other government officials?

These are the presidential communications privilege and the deliberative process privilege.

How are the presidential communications privilege and the deliberative process privilege distinguished?

The presidential communications privilege applies to decision-making of the President. It pertains to “communications, documents or other materials that reflect presidential decision-making and deliberations and that the President believes should remain confidential”.

The deliberative process privilege applies to decision-making of executive officials. It includes “advisory opinions, recommendations and deliberations comprising part of a process by which governmental decisions and policies are formulated.”

Unlike the deliberative process privilege, the presidential communications privilege applies to documents in their entirety, and covers final and post-decisional materials as well as pre-deliberative ones.

Moreover, congressional or judicial negation of the presidential communications privilege is always subject to greater scrutiny than denial of the deliberative process privilege.

What is the type of executive privilege claimed in this case?

The type of executive privilege claimed in this case is the presidential communications privilege.

Is there a presumption in favor of presidential communications?

Yes. Presidential communications are “presumptively privileged”. The presumption is based on the President’s generalized interest in confidentiality. The privilege is necessary to guarantee the candor of presidential advisors and to provide the President and those who assist him with freedom to explore alternatives in the process of shaping policies and making decisions and to do so in a way many would be unwilling to express except privately.

The presumption can be overcome only by mere showing of public need by the branch seeking access to presidential communications.

Who are covered by the presidential communications privilege?

Aside from the President, the presidential communications privilege covers senior presidential advisors or Malacanang staff who have “operational proximity” to direct presidential decision-making.

What are the elements of the presidential communications privilege?

The following are the elements of the presidential communications privilege:

The protected communication must relate to a “quintessential and non-delegable presidential power”.

The communication must be authored or “solicited and received” by a close advisor of the President or the President himself. The advisor must be in “operational proximity” with the President.

The privilege is a qualified privilege that may be overcome by a showing of adequate or compelling need that would justify the limitation of the privilege and that the information sought is unavailable elsewhere by an appropriate investigating agency.

What are examples of “quintessential and non-delegable presidential powers” which are covered by the presidential communications privilege?

The privilege covers only those functions which form the core of presidential authority. These are functions which involve “quintessential and non-delegable presidential powers” such as the powers of the president as commander-in-chief (i.e., to call out the armed forces to suppress violence, to declare martial law, or to suspend the privilege of the writ of habeas corpus), the power to appoint officials and remove them, the power to grant pardons and reprieves, the power to receive ambassadors, and the power to negotiate treaties and to enter into execute agreements.

Are the elements of the presidential communications privilege present in this case?

Yes. The communications elicited by the three questions are covered by the presidential communications privilege because:

First, the communications relate to the power of the President to enter into an executive agreement with other countries.

Second, the communications are received by Neri, who as a Cabinet member can be considered a close advisor of the President.

Third, the Senate Committees have not adequately shown a compelling need for the answers to the three questions in the enactment of a law and of the unavailability of the information elsewhere by an appropriate investigating authority.

Does the grant of the claim of executive privilege violate the right of the people to information on matters of public concern?

No, for the following reasons:

Neri appeared before the Senate on Sept. 26, 2007 and was questioned for 11 hours. He also expressed his willingness to answer more questions from the Senators, except the three questions.

The right to information is subject to limitation, such as executive privilege.

The right of Congress to obtain information in aid of legislation cannot be equated with the people’s right to information. Congress cannot claim that every legislative inquiry is an exercise of the people’s right to information.

Was the claim of executive privilege properly invoked by the President in this case?

Yes. For the claim to be properly invoked, there must be a formal claim by the President stating the “precise and certain reason” for preserving confidentiality. The grounds relied upon by Executive Secretary Ermita are specific enough, since what is required is only that an allegation be made “whether the information demanded involves military or diplomatic secrets, closed-door Cabinet meetings, etc.” The particular ground must only be specified, and the following statement of grounds by Executive Secretary Ermita satisfies the requirement: “The context in which executive privilege is being invoked is that the information sought to be disclosed might impair our diplomatic as well as economic relations with the People’s Republic of China.”

What reasons were given by the Supreme Court in holding that it was wrong for the Senate to cite Neri in contempt and order his arrest?

There was a legitimate claim of executive privilege.

The Senate’s invitations to Neri did not include the possible needed statute which prompted the inquiry, the subject of inquiry, and the questions to be asked.

The contempt order lacked the required number of votes.

The Senate’s rules of procedure on inquiries in aid of legislation were not duly published.

The contempt order is arbitrary and precipitate because the Senate did not first rule on the claim of executive privilege and instead dismissed Neri’s explanation as unsatisfactory.

Implications of the Supreme Court Decision:

Who has the burden of showing whether or not a claim of executive privilege is valid?

Executive privilege is in derogation of the search for truth. However, the decision recognized Presidential communications as presumptively privileged. Hence, the party seeking disclosure of the information has the burden of overcoming the presumption in favor of the confidentiality of Presidential communications.

This presumption is inconsistent with the Court’s earlier statement in Senate vs. Ermita (April 20, 2006) that “the presumption inclines heavily against executive secrecy and in favor of disclosure”. It is also inconsistent with constitutional provisions on transparency in governance and accountability of public officers, and the right of the people to information on matters of public concern.

Does the decision expand the coverage of executive privilege?

Yes, the decision expands the coverage of executive privilege in at least two ways:

The decision explained that the presidential communications privilege covers communications authored or “solicited and received” by a close advisor of the President or the President himself. This means that the privilege applies not only to communications that directly involve the President, but also to communications involving the President’s close advisors, i.e., those in “operational proximity” with the President. There is no definition of “operational proximity”, so it is not clear how far down the chain of command the privilege extends. This expansion of the coverage of the privilege means that information in many areas of the executive branch will become “sequestered” from public view.

The decision also stated that the presidential communications privilege applies to documents in their entirety, and covers final and post-decisional materials as well as pre-deliberative ones. This means that the privilege protects not only the deliberative or advice portions of documents, i.e., communications made in the process of arriving at presidential decisions, but also factual material or information concerning decisions already reached by the President.

How will the decision affect other investigations?

The decision makes it easy for the President to invoke executive privilege, since what is required is only that an allegation be made “whether the information demanded involves military or diplomatic secrets, closed-door Cabinet meetings, etc.” This in effect will enable the use of executive privilege to hide misconduct or crime. According to Fr. Bernas, S.J., the implication of the ruling is that once the “presidential communications privilege” is invoked, no evidence is needed to support it even if there are valid reasons for disclosing the information sought. “This would revolutionize the doctrine in a manner that can affect all other investigations. This can, for instance, hamper effective use of the … writ of amparo and writ of habeas data. It can also cripple efforts to battle official corruption ….”

In particular, what is the effect of the decision on the Senate’s power to conduct inquiries in aid of legislation?

The decision severely limits the Senate’s power of legislative inquiry and its ability to investigate government anomalies in aid of legislation. The decision encroaches upon matters internal to the Senate as an institution separate from and co-equal to other branches of government.

The decision, for instance, requires the Senate to give its questions in advance of its hearings. But this is a requirement applicable only to the question hour and not to inquiries in aid of legislation. Moreover, it is impractical, since follow-up questions of Senators will be difficult to anticipate.

The decision also requires the Senate to publish its rules of procedure on legislative inquiries every three years. But the Senate traditionally considered as a continuing body. Senate committees continue to work even during senatorial elections. By tradition and practice, the Senate does not re-publish its rules. To require publication of its rules every three years is unnecessary and inconsistent with its tradition and practice.

Did the Supreme Court ruling establish a doctrine on executive privilege?

No. Although the vote is 9 – 6 in favor of upholding the claim of executive privilege, two of the nine Justices concurred merely in the result, while one Justice argued not on the basis of executive privilege. Hence, only six out of the nine Justices explained their votes in favor of the claim of executive privilege. Six out of a total of 15 Justices do not establish a doctrine.

Can the Senate continue with its investigations despite the Supreme Court ruling?

The decision does not stop the Senate from continuing with its investigations and from undertaking other inquiries, although the government has already declared that officials will not appear unless the Senate rules are first published. Should Neri (and other officials) appear, the Senate can ask him questions other than the three questions. But Neri may again invoke executive privilege on other questions, which could result in another case before the Supreme Court, and the cycle may be repeated again and again. Such a situation, particularly where there appears to be a pattern of concealment in government activities, will ultimately be harmful to public interest.


Prepared by:

Atty. Carlos P. Medina, Jr.
March 30, 2008

Ang Krisis sa Bigas – ‘Mababang Suplay, Mataas na Presyo’



Sinabi na natin noon pa – mula nang simulan ang importasyon ng ating mga pangunahing produktong agrikultural gaya ng bigas, mais, atbp at mula nang ipatupad ang mga programa’t patakaran sa agrikultura alinsunod sa dikta ng WTO, na magdudulot ito ng lalong kawalan ng kakayahan ng lokal na agrikultura na umagapay sa pangangailangan ng bansa, laluna sa usapin ng pagkain.

Pandaigdigan ang saklaw ng krisis sa bigas/pagkain. Biglang sumirit ang presyo ng bigas sa pandaigdigang palengke – mula $430/ton sa pagtatapos ng 2007 tungong $747/ton (73% na pagtaas). Shortage sa supply ang sinasabing pangunahing dahilan.

Tinatayang nasa pinakamababa sa nakaraang tatlumpu’t dalawang taon (32 years) ang global stockpile ng bigas. May shortage sa supply ng bigas sa mga bansang pangunahing eksporter nito tulad ng Vietnam, Thailand, Indonesia at Cambodia. Mababawasan ang kakayahan ng Vietnam na magsuplay ng bigas sa pandaigdigang palengke gayong isa ito sa pinakamalaking eksporter ng bigas sa kasalukuyan at kung saan nagmumula ang 85% ng kabuuang importasyon ng Pilipinas sa bigas. Tinatayang 1 milyon metriko tonelada (MT) kada taon ang mababawas sa sinusuplay nito sa pandaigdigang palengke. Ang Thailand, Indonesia at Cambodia ay nagkokonsidera nang huminto na muna sa pag-eeksport upang protektahan ang pansariling seguridad sa pagkain.

Samantala, ang iba pang mga bansang dating eksporter tulad ng India at Bangladesh ay nagsabi na di na muna mag-eeksport.

Ang Pilipinas, na dating pangunahing eksporter noong 1980’s ngunit ngayon ay siya nang pinakamalaking importer ng bigas (12% ng bigas na nasa pandaigdigang palengke), ang isa sa matinding tinamaan sa nagaganap na krisis sa bigas.

Ang ganitong kondisyon ay pumatong pa sa kalagayan ng lokal na agrikultura na matagal nang naghihingalo at nasa krisis. Kaya doble ang tama sa atin ng krisis -- habang ang usapin sa produksyon ng pagkain ay nakakabit sa kabuuang pandaigdigang paghupa sa produksyong agrikultural, ang ugat pa rin ng lokal na krisis ay panloob at kung gayon ay mas panloob ang kalutasan.

I. Ang Malaganap na Land Use Conversions at Crop Conversions

Malaganap sa bansa ang land use conversion (LUC) at malawakang pagpapalit-pananim na pang-eksport (crop conversion). Ang kumbersyon ng mga mahuhusay na lupaing agrikultural tungong mararangyang subdibisyon at golf courses, taniman ng halaman para sa biofuel (jathropa), palm tree at ibang high value crops habang ang ibang mga lupaing tubuhan at maisan ay inilaan para sa produksyon ng biodiesel sa halip na pagkain, ay mabilis na nagpakitid sa lupaing kailangan sa produksyon ng pagkain.

Sa pagliit ng lupaing dating nakalaan sa pagkain (bigas at mais)–dating nasa 10 milyon ektarya noong taong 1992 at sa kasalukuyan ay nasa 4 milyong ektarya na lamang (samantalang ang Thailand at Vietnam ay may nakalaang 10M at 7M ektaryang lupain para sa produksyon ng pagkain) –kasabay na bumagsak ang produksyon ng bansa para dito, laluna sa bigas.

Tumigil na sa paglaki ang produksyon ng bigas mula 1992 na umaabot lang ng 3 metriko tonelada kada ektarya (MT/ha.). Nasa 5.4 MT/ha. ang kinakailangang produksyon para masustini ang seguridad sa pagkain ng bansa. Sa kasalukuyan ay tinatayang nasa 20% mas mababa ang kabuuang produksyon natin ng bigas kumpara sa kabuuang konsumo natin.

Nagreresulta ang pananatiling atrasado ng agrikultura sa maliitan at mababang produktibidad. Pinalala pa ito ng malaganap na LUC at crop conversions at naglagay sa bansa sa pamalagiang sitwasyon ng krisis sa suplay sa bigas. Lalong hindi na makaagapay sa aktwal na pangangailangan ng bansa ang produksyon ng pagkain.

II. Ang Manipulasyon ng Kartel sa Bigas

Mula 2000 hanggang kasalukuyan ay nasa 0.05% lamang ng kabuuang produksyon ng palay ang nabibili ng National Food Authority (NFA) – ang ahensya ng gubyernong nakatalaga upang mamili ng palay sa presyong may subsidyo. Malayo ito sa orihinal na mandato nito na bumili ng 12% mula sa kabuuang ani. Natitipon ang bultong nalalabi sa produksyon sa kamay ng mga komersyante na kinakatawan ng kartel sa bigas na nakasentro sa Dagupan St. sa Divisoria.

Ang malalaking komersyanteng ito ang siyang nagmamanipula sa presyo ng palay at bigas. Sila ang nagtatakda ng presyo ng palay mula sa mga naiimbak sa mga ricemills hanggang sa mga buying stations sa pinakamalalayo mang baryo sa kanayunan. Dahil sila ang nakakakopo ng malaking bulto ng bigas, kaya nilang likhain ang kondisyon ng supply at demand na siyang nagpapabagsak o nagpapataas sa presyo ng palay.

Mapagpasya sa pagpepresyo ng bigas sa Pilipinas ang kontrol nila sa lokal na ani at maging sa importasyon bilang mga lisensyadong importer. Ang mga pandaraya sa timbang, paghahalo ng mga NFA Rice sa mga de-kalidad na bigas at pag-iimbak upang kontrolin ang pamilihan ay ilan lamang sa mga anyo ng operasyon ng malalaking komersyante ng bigas sa Pilipinas.

Lalo pang makasusuhay sa operasyon ng kartel ang pinakabagong patakaran ng gubyerno na nagtatanggal ng rice import quota para sa pribadong sektor. Ibig sabihin, mula sa dating 300,000 metriko tonelada kada taon na quota sa importasyon ng bigas ng pribadong sektor, pinapayagan na ngayon ang walang limit na importasyon. Ayon sa gubyerno at sa NFA, ang importasyon daw ang agad na makalulutas sa kakapusan sa suplay sa bigas.

May kaakibat naman diumano itong regulasyon dahil dapat na dumaan sa NFA ang lahat ng importasyon ng pribadong sektor. Ang totoo, lalong pabor ito sa kartel (na siya namang nakakakopo sa bulto ng importasyon at suplay ng bigas) dahil ang NFA naman ang sasagot sa 50% bayarin sa taripa na kukunin sa tax expenditure fund (TEF ) na inilalaan ng Department of Finance sa mga ahensya ng gubyerno. Maniningil lamang ang NFA ng service fee sa pasilitasyon nila ng importasyon para sa pribadong sektor. Makakamenos pa nga ang pribado sa kanilang bayarin sa importasyon. At dahil lalong walang regulasyon, lalong makapagbibigay-kaluwagan ito sa pagsasagawa ng rice smuggling.

Malayo sa tunguhing pagbubuwag ng kartel sa bigas ang kondukta ng ating gubyerno. Lalong nakapagpapalakas at nakapagpapatibay ang mga patakaran nito sa operasyon at pag-iral ng kartel.

III. Ang Krisis sa Produksyong Agrikultural na Pinalalala pa ng Implementasyon ng mga Patakarang Neo-liberal

Pwestado ang mga instrumento sa pagpupuspos ng globalisasyon sa agrikultura. Sinimulan noong 1994 ang pagtupad sa mga probisyon ng GATT matapos pumirma ang Pilipinas sa General Agreement on Tariffs and Trade (GATT) sa pangunguna ng senadora pa noong si GMA. Sa kalaunan, sa dikta ng World Trade Organization (WTO) nilubos ang pagtatanggal ng mga batas na kahit paano ay nagpuprotekta pa sa agrikultura. Pinuspos ang implementasyon ng mga patakarang lalong nagpahina at pumapatay sa lokal na produksyon.

Ang GATT-WTO-AoA

Ang Agreement on Agriculture (AoA) ay isang kasunduan na nakapaloob sa General Agreement on Tariffs and Trade (GATT) at World Trade Organization (WTO) na mayroong partikular na diin sa agrikultura. Dito, itinakda ang pangkalahatang direksyon ng agrikultura ng bawat bansa -- ang liberalisasyon o ang pagbubukas ng agrikultura sa pagpasok ng dayuhang produkto at kapital.

Ilan sa mga mayor na nilalaman ng AoA na nakaapekto nang malaki sa tuluyang paghina ng lokal na agrikultura ay ang pagtatanggal ng mga quantitative restrictions (QRs) gaya ng unti-unting pagbabawas hanggang ganap na pagtatanggal (0%) sa taripang ipinapatong sa pumapasok na imported na produktong agrikultural pagdating ng taong 2009.

Itinakda naman ang Minimum Access Volume (MAV) Ito ay ang minimum na laki o dami ng inaangkat ng isang bansa mula sa ibang bansa. Itinakda na 3%-5% ng pambansang konsumo ang dapat iangkat ng mga umuunlad na bansa (kabilang ang Pilipinas) mula sa ibang bansa. Kailangang sundin ang MAV, kulang man o labis ang produktong lokal, dahil may karampatang economic sanction o parusa kapag di nakatupad dito.

Itinakdang Minimum Access Volume (MAV)

1998 1999 2000 2001 2002 2003 2004
Rice MAV / MT 97,061 111,994 119,460 134,395 164,265 194,136 224,005
Corn MAV / MT 154,266 163,908 173,550 183,192 102,934 202,477 212,119

(Dept. of Agriculture (DA), GATT Steering Committee)

Ang Pilipinas, na dating eksporter ng bigas, ngayon ay siya nang pinakamalaking importer nito (ayon sa U.S. Department of Agriculture). Bilang patunay sa pagiging pinakamasugid na tagasunod sa mga dikta ng WTO, nilagpasan pa nga (nang milya-milya) ng mga nagdaan at kasalukuyang gubyerno ang nakatakdang tiyak na komitment nito gaya ng sa MAV.

Volume of Rice Imports (1194-2002) In Metric Tons

1994 no importation
1995 257,260 MT
1996 873,940 MT
1997 722,400 MT
1998 2,170,830 MT
1999-2001 800,000 MT
2002 1.48M MT
2005 1.6M MT
2006 1.7M MT

Sa taong 2008, aabot sa 2.2M MT ang target ng rehimen sa importasyon. Naisagawa na ang pamimili ng kalahati nito mula sa Vietnam at Pakistan.

Itinatakda rin ng kasunduang WTO-AoA ang pagbabawas ng subsidyo o suporta ng gubyerno sa mga magsasaka. Mula 1995, 13% ng kabuuang suporta ng gobyerno sa mga magsasaka ang tatanggalin kada taon (ito ay para sa mga umuunlad na bansa gaya ng Pilipinas). Itinakda ring bibili na lamang ang National Food Authority (NFA) ng 2-4% ng palay (batay sa pambansang produksyon) kada taon.

Ang pagbabawas ng subsidyo para sa magsasaka ay hindi makakaepekto sa mga maunlad na bansa dahil sa mahigit sa kalahati ng gastos sa produksyon ng kanilang magsasaka ay kinakarga ng kanilang gubyerno
Dito sa atin, habang nababaon sa utang at kahirapan ang maraming maliliit na magsasaka, ang malalaking asendero, komersyante at dayuhang mamumuhunan ang nagtatamasa ng malaking kaluwagan at biyaya.

Ang mga Bilateral Trade Agreements Gaya ng Japan-Philippines Economic Partnership Agreement (JPEPA) at RP-China Agreement on Agriculture

Sa bisa ng kasunduang RP-China 2007, kulang-kulang sa 2 milyong ektaryang lupain ng Pilipinas ang pinahihintulutang paupahan sa mga korporasyon Tsino sa loob ng 25 taon. Ang mga lupaing ito ay gagamitin para pagtamnan ng palay, mais at gulay hindi para sa Pilipino kundi para tiyakin ang seguridad sa pagkain ng mga Tsino. Ang ibang lupain naman ay ilalaan para sa produksyon ng biofuel.

Sa ilalim naman ng JPEPA, hiniling ng gubyernong Hapon ang pagliliberalisa ng mga kondisyon sa pamumuhunan sa Pilipinas para sa magaan at malayang pagpasok ng mga korporasyong Hapones sa bansa. Hindi lang mga probisyon sa pagbabawas ng mga taripa ang nakasalang kundi maging ang malayang pagpapagamit ng ating mga lupain at katubigan.

Lalong magdudulot hindi lang ng kawalang seguridad sa produksyon ng pansariling pagkain kundi maging ng kawalan ng proteksyon sa buong ekonomiya ng bansa.ang itinutulak na liberalisasyon sa ilalim ng mga kasunduang pinapasok ni GMA sa iba pang mga bansa gaya ng Japan, China, U.S., Australia at iba pa.

IV. Ang Patuloy na Kapabayaan at Kawalan ng Matinong Programa ng Gubyerno sa Agrikultura

Walang matinong programa ang rehimeng Arroyo sa agrikultura. Pinanatili nitong atrasado at maliitan ang produksyong magbubukid.

Hindi nilulutas ng gubyerno ang matagal nang problema ng mga magbubukid sa kawalan at kakapusan sa lupang masasaka. Napatunayan nang hungkag ang Comprehensive Agrarian Reform Program (CARP) ng gubyerno. Nasa kamay pa rin ng malalaking panginoong maylupa at mga korporasyon ang malalawak na lupaing produktibo.

Wala ring pondo ang gubyerno para sa mga suporta at subsidyo – kaya halos buu-buong kinakargo ng magbubukid ang malaking gastos sa produksyon. Wala ring pondo sa pagbili ng palay ng mga magbubukid pagdating ng anihan. Sa kabuuan, walang pondo sa agraryo’t agricultural na pagpapaunlad. PERO, may pambayad utang na umaabot pa nga sa halos 40% ng kabuuang badyet kada taon, at pondo para sa modernisasyon ng militar.

Ang mga batas at programa ng gubyerno para sa pagpapaunlad ng agrikultura gaya ng AoA, Agriculture and Fisheries Modernization Act (AFMA) ay mapanlinlang. Di nito binubuwag ang monopolyo sa lupa at nakadisenyo para sa interes ng mga malalaking korporasyong lokal at dayuhan.

Liban dito, ginagawa pang gatasang kalabaw ang taunang badyet sa agrikultura para sa pondong pang-eleksyon at kikbak ng mga matatapat na tagapagtanggol ng rehimen gaya ng nangyari sa mahigit P 700 milyong Ferlilizer Scam at ng di maipaliwanag na pagkalimas ng P1.2 bilyong pondong pautang ng Quedancor para sa magsasaka. Nakapagdududa tuloy kung talaga bang tinutugis ni GMA ang mga hoarders at sindikato sa bigas gayong talamak ang kanyang rekord sa kurapsyon at panloloko sa taumbayan.

Tuesday, April 8, 2008

Ang kasalukyang Pandaigdigan at Pambansang Sitwasyon: Mga Dahilan, Salik at Epekto sa Mamamayang Pilipino

Draft

Abril 2008


1. Ang kasalukuyang sitwasyon ay kinatatampukan ng pagsasalubong ng pandaigdigang krisis ng kapitalistang sistema at sa gayo’y pagtindi ng krisis ng ekonomya ng Pilipinas at ng matinding krisis ng local na reaksyunaryong sistemang pampulitika.


2. Ibinunga nito ang pagsisimula ng paglitaw’ng muli ng ispontanyong Kilusang masa ngunit nanatiling may mga internal na kaguluhan sa hanay ng kilusang demokratikong kaliwa.


Ang Kasalukuyang Katayuan ng Pandaigdigang Sitwasyon

3. Ang Kasalukuyang Pandaigdigang Sitwasyon ay kinatatampukan ng tuloy-tuloy na kumunoy ng krisis. Ang Krisis ng Pandaigdigang Panlipunang Sistema ay ang krisis na sa katayuan ng Recession. Ito ay makikita na umaapekto hindi lamang sa bayan ng US pati sa hanay na ng mga abanteng mga bansa at ng daigdig.

4. Ang US bilang nanatiling pinakamakapangyarihang bansa ng daigdig buhat ng huling bahagi ng taong 2007 at hanggang sa unang bahagi ng taong 2008 (Pebrero 2008) ay nanatiling nasa 0.06% GDP nito sa gayon nagpapakita ng mga sinyales ng krisis sa recession (isang katayuan kasunod sa dalawang sangkapat sa loob ng isang taon na pagkaurong o negatibong pag-unlad).

5. Ang mga kadahilanan ng nasasabing krisis ay ang mga sumusunod: pagliit ng pagsasagawa ng mga kabahayan at pagliit ng bumibili nito; pagliit ng bentang serbisyo; netong kawalan ng empleyo ng humigit kumulang 85,000 kahit pa sa karagdagang bagong trabaho na lumitaw, lumaki pa rin ang bilang ng mga nawalan ng trabaho; lumiliit (downgraded) na sector ng pinansya; lumuluging sector ng manupaktura.

6. Sa kabila ng mga nabanggit, tinatayang mayroong paglaki ng Consumer-spending sa bayan ng US bagamat sa kabila naman nito ay ang isang kawalan-ng-trabahong-pag-unlad (jobless growth).

7. Ang sinasabing kawalan ng trabahong pag-unlad ay kinadahilanan ng mabilis na pag-usad ng laki ng populasyon sa gayon paglaki ng pwersang paggawa at hindi nasasapatan ng pagpapalitaw ng bagong trabaho.

8. Kahit pa sa mga napalitaw na bagong mga empresa at sa gayon, paglitaw ng karagdagang trabaho ngunit dahil sa pag-abante ng teknolohiya, masaklaw ang tanggalan. Sa gayon, ang bilang ng bagong trabahong pinalitaw ay hindi sumapat at sa katunayan ireresulta ang mahinang kakayahang makabili (low consumer spending).

9. Sa hanay ng mga manggagawang Amerikano kusang pinipili ang pagkaltas ng kanilang sweldo at ng hindi matanggal at ireresulta din nito ang mahinang kakayahang makabili. Sa katunayan, mas lumiit ngayon ang kakayahan ng Amerikanong mangagawa na mamuhay ng matiwasay kumpara ang kondisyon ng mga Amerikanong manggagawa tatlong dekada ang dumaan (ayon ni Nick Beams ng WSWS). Lumiit ito ng may 30%.

10. Malaki ang pag-angkla ngayon ng malaking populasyon ng US sa pautang ng mga bangko. Tinatayang, ito ang kadahilanan na sa kabila ng pagliit ng ikabubuhay ng masang Amerikano, ang pagkalugi ng mga empresa nito at ang negatibong GDP ng halos 6 na buwan (Last quarter of 2007 at 1st quarter ng 2008) ay nanatiling may mataas na ipinakitang consumer-spending ang ekonomiyang US.

11. Ang pagtaas ng consumer spending ng ekonomiyang US ay naging possible sa pagpapaliit ng tantos ng interes (interest rate) ng Federal Reserve Board. May kumpyansang ipinatupad ito ng US sapagkat malaki ang nakuha nitong assets mula sa malalaking pamumuhunan ng salapi ng Tsina. Sa kabilang banda sumusuhay ang pagpapaliit ng tantos ng interes sa paglago ng housing market.

12. Nagiging posible rin ang pagkakaroon ng walang pagtaas ng presyo ng mga bilihin sa US at nanatili hanggang ngayon (liban sa pagkain)ay sapagkat paliit nang paliit ang naging gastusin sa antas ng produksyon bunga ng mataas na produktibidad, higit itong nakakapagsasamantala sa uring manggagawa at lalong-lalu dahil sa kumpas ng Globalisasyon o ang malayang paggalaw (papasok o papalabas) ng mga produkto capital o serbisyo ng mga bansa. Isang malaking pakikitunguhan din ng US ang lumalaking kakayahang umunlad ng ekonomiyang Tsina.

13. Iniresulta ng ganitong galaw ng ekonomiyang malaki ang pag-angkla sa pautang ang pagkalamon ng buong ekonomiya sa pautang sa gayon lumalaking pera ngunit nawawalan/lumiliit ang halaga.

Ang Papel/Lugar ng Krisis o Pagkalugi sa Sub-Prime Mortgage/Housing Loan

14. Ang sub-prime mortgage loans ay isang pagpapautang na ipinapatupad sa pamamagitan ng mga bangko. Ito ay pagpapautang sa mga nakakababang antas ng kabuhayang mga mamamayan ng US. Samakatuwid, ito ay iskemang pagpapabili/pagpapautang ng mga pabahay sa mga nakabababang antas ng pamumuhay o sa mga mamamayang walang kaseguraduhang makabayad.

15. Ang mga unang sinyales ng krisis nito ay nagsimula noong 2006 kung saan inilitaw ang unti-unting pagbagsak ng presyo ng pabahay sa US. Ang mabilis na pagtaas ng operasyon sa pinansya na nakabatay sa pautang nagbibigay- kahulugan sa pagbagsak sa sistemang pinansyal at gayon sa kabuuang ekonomya ng US.

16. Ang batayang problema na udyok ng krisis sa sub-prime mortgage loans ay nang ang mga batayang operasyon ng pautang ng pandaigdigang kapitalistang sistema naapektuhan sa pagsabog o pagkawala ng kumpyansa. Nagsisipagsarahan ang mga malalaking bangko sa pagpapautang ng hindi na nila matantya ang pagkakadawit ng mga maliit na bangko sa sub-prime crisis o di kaya’y sinesigurado nila ang kanilang sariling gastusin o operasyon kailanman sila papalya.

17. Isa sa mga pangunahin pamamaraan na nagpalitaw ng financial bubble na ito ay ang tinatawag na securitization mortgages-ang paggrugrupo ng malalaking bilang ng mga mortgages bilang debt packages at ipinagbibili. Ang proseso na ito ay napagsisilbi at sa katunayan nakapaghain ng malalaking balik sa anyo ng ganansya mula sa mga maliliit na mga bangko patungo sa mga malalaking bangko hanggat ang pagpapautang ay mananatiling nakahain at sa gayon napanatili nitong mataas ang presyo ng mga pabahay.

18. Ngunit taliwas sa inaasahan ang inabot ng pagpaputang sa kadahilanang bawat angat ng nasasabing pinapaketeng mga mortgages ay hindi na natatasa ang mga pinagbibilhan at kalaunan lumitaw ang katotohanang hindi nga ito nababayaran.

19. Dagdag nito ang realidad ng tuloy-tuloy na kawalan taas ng sweldo ng masang manggagawa ng US at krisis sa hanay ng mga bangko na ibinunga nito.

20. Nagpapakita ang epekto ng pagsabog ng krisis sa pinansya sa buong ekonomya (komersyo, industriya atbp) ng US. Ang mga namumuhunang kapitalista mas pinipili ang pamumuhunan sa seguradong-balik ng kanilang capital katulad ng pagkain, langis, jewels. Ireresulta nito ang pagtaas ng presyo ng mga naturang mga produkto.

Ang Epekto ng Pandaigdigang Krisis sa Pilipinas

21. Sa pag-aaral ng nagiging epekto ng krisis sa pandaigdigang saklaw sa konteksto ng Pilipinas ay ating balikan ang katangian ng sistemang pang-ekonomya ng Pilipinas. Matatandaang malaki ang pag-angkla ng Pilipinas sa importasyon ng mga mahahalagang kalakal katulad ng mga makinarya, gamit sa produksyon sa agrikultura at industriya, gamit sa bahay at gamit sa katawan. At sa gayon din ang pag-angkla naman ng ekonomiyang US sa Pilipinas sa mga hilaw na mga materyales kasama ang murang lakas paggawa. Ito din naman ang malaking pinakukunan nito ng sobrang-ganansya sa pamamagitan ng pamumuhunan sa loob ng ating bansa. Sinusuhayan naman ng relasyong ito ang Pilipinas ng pautang para sa sarili nitong pantustos bunga ng pagigigng/nanatiling-atrasadong bayan nito. Ito din ay nagpapakita sa pagsasanto ng Pilipinas sa Globalisasyon na pangunahing udyok ng US.

22. Hindi makakawala ang Pilipinas sa krisis na kinakaharap ng US at ng buong daigdig. Kagyat itong sumandig sa pagsasabili ng mga Treasury Bonds sa mga mamamayan at hindi na makakaangkla sa Dayuhang pangungutang.

23. Masasabing ang paglakas ng Peso ay madaling maintindihan sa konteksto ng Krisis ng Dolyar ng US taliwas sa ipilalaganap ng Regimeng GMA na paglakas ng ekonomiya ng Pilipinas. Madali naman itong makita sa kakayahan ng peso makabili (purchasing power). Tinatayang mas maliit ang kaya nitong mabili kumpara sa 30 taong nakaraan. Ang ipinagmamalaki ng Gubyernong GMA na sa kadalasan ay inihalintulad ang sagana ng ekonomiya ng bansa sa presyo ng galungong ay sa katunayan ngayon ay Php140.00 kada kilo!!

Ang Nakaabang Krisis ng Suplay ng Bigas

24. Papalala pa ang hambalos ng krisis na sa kasalukuyan ay ramdam na natin at ito ay nagpapakita sa nag-aabang kawalan ng suplay ng bigas. Nagsipagtaasan na ang presyo ng bigas na umaabot na ng Php30-40.00 kada kilo! Linggo-linggo ang pagtaas nito!

25. Bilang isa sa mga pangunahing tagapag-prodyus ng bigas sa Asya, tinatayang ang kawalang suplay ng naturang produktong ito ay sa kadahilanan ng mga sumusunod na salik: 1. ang pagsasaprayoridad ng bansa at ng Rehimeng GMA sa pag-angkla sa importasyon ng murang bigas mula sa ibang bansa kaysa sa pagsusuporta/pagsusubsidyo sa sarili nating produksyon ng bigas; 2. Ang katotohanang sa pagsasapamilihan ng bigas ay malaki ang nagiging papel ng mga traders sa pagprepresyo at pagpapalabas-ng-suplay bunga ng pagsasapribado ng sirkulasyon sa mga mahahalagang produkto katulad ng bigas. Sa katunayan, totoong mayroong mga tinatawag na rice cartels kinabibilangan ng 7 Pilipino-Tsinong nagnenengosyo sa pagsasapamilihan ng bigas at ang operasyon nito ay saklaw ang buong bansa; 3. Ang kawalang-pangmasang katangian ng institusyon ng NFA at DA para sa pagsusporta sa mga magbubukid sa usapin ng produksyon at pagsasapamilihan ng bigas na nagpapakita ng lantad na pagiging maka-elitistang katangian nito na ibinunga ng burukrasyang hindi nagsisilbi sa masang anak-pawis.

26. Makikitang walang ginawa/nagawang mga resolusyon ang Rehimeng GMA sa pagresolba sa problemang kinakaharap kung meron man ay nananatiling mga paunang-lunas na mga programa/proyekto at hindi pangmatagalan at sustenable. Sa buwan ng Marso, nagpaabot ng Subsidyo para sa sa produksyon ng bigas ng Php2.85 bilyones at karagdagang suporta sa pamamagitan ng food coupons ngunit hindi nito nabigyang lunas ang pangamba ng krisis ng bigas bagkus nagsisipaghabaan ang pila ng pagbili ng murang NFA rice sa mga outlets at retailers nito.

Ang Tuloy-Tuloy na Krisis sa Ekonomya

27. Walang humpay rin ang pagsispagtaasan ng presyo ng iba pang mga bilihin katulad ng gasolina, tinapay bunga ng pagtaas ng presyo ng harina mula Php2/pandesal magtataas ito ng Php3/pandesal, ng gulay at karne.

28. Ang pagtaas ng presyo ng mga nasabing mga agricultural na mga produkto ay sa kadahilanan ng mga sumusunod: 1. Ang pagtratransporma ng mga lupain mula pangunahin para sa pagkain ay ginagaawang taniman ng mga mais o tuba-tuba, pinagkukunan ng bio-fuel; 2. Ang tuloy-tuloy na mga konbersyon ng mga lupain sa iba’i-ibang komersyal na pangnenegosyo kung di man sa espekulasyon.

29. Kaya hindi katinga-tingala na umaabot na ng 27.6 milyong Pilipino ang dumaranas ng napakababang kalidad ng pamumuhay o nasa below poverty line (Ayon sa NSCB '08).

30. Sa kabilang banda, Walang inaasahang magandang makukuhang mga benepisyo ang uring manggagawa ng Pilipinas lalo na sa usapin ng makabubuhay na sweldo. Nanatili itong hindi nakabubuhay lalong lalo na ngayon bunga ng hambalos ng krisis na pangunahing umaapekto sa pagkain.
Ang Aasahan ng mga Manggagawang Pilipino

31. Sa katunayan, ang inihahanda ng Rehimeng GMA sa pakikipagsabwatan nito sa mga alipures sa Kongreso ay ipapasa ang Batas na Magbibigay ng eksemsyon (exemption) sa pagbabayad ng buhis (withholding tax) ng mga manggagawang tumatanggap ng mababa o sa minimum wage. Sa biglang tingin, ito ay makakatulong sa Pilipinong masang-anakpawis sa usapin na totoong mabigat ang pasaning ito bunga ng mataas na pagkakaltas sa withholding tax. Sa kabilang banda, kung atin itong lubos na masisiyasat ay sinusuhay/tinatanggap ng Magiging-batas na ito ang kasalukuyang katayuan ng uring mangagawa na magpapakasapat sa kasalukuyang tinatanggap na sweldo na kailanman hindi nakabubuhay. Kaya din nitong buksan ang usapin ng iba pang mga karagdagang iskemang pagbubuhis na natural na pinatutunguhan ng Gubyernong ito.

32. Binabagabag ang uring manggagawa sa tuloy-tuloy na iskema ng Kontraktwalisasyon lalo nitong pinapatay ang karapatan at kakayahan ng mga uring manggagawa na idedepensa ang sarili. Lalo ding pinawawalang bisa at sa katunayan ay iginagapos ang kamay ng uring mangagawa sa batas ng Assumption of Jurisdiction.

33. Higit na walang magiging maayang bukas ang matatanaw sa uring mangagawa sapagkat isasabatas din ng Rehimeng GMA sa pamamagitan ng House Bill 2112 (?) o Gunigundo Bill ang iskemang Kontraktwalisasyon. Lalo nitong pinipiga ang lakas at yamang ibinunga ng masang anakpawis.

34. Sa ibayong dagat naman, dagsa pa rin ang mga Pilipino manggagawa. Tinatayang mas lumaki ang halaga ng OFW remittances na naitala ng National Statistics Office mula $12.8 bilyones sa taong 2006 tungo $14.4 bilyones sa nakaraang taon. Sa kabila nito, dumarami naman ang mga Babaeng Pilipino dumadagsa sa ibayong dagat, 47% (124,704) sa kabuuan ng 267,453 na bagong naempleyo sa taong 2007 upang matustusan ang pamilya ditto sa Pilipinas. Umaabot na ang kabuuang bilang ng mga Pilipinong manggagawa sa ibayong dagat ng 1,012,954 mula lamang Enero-Disyembre ng taong 2007. Taas-noo namang ipinagmalaki ng rehimeng GMA ang naging kontribusyon nito sa GDP ng Pilipinas na umaabot na ng 7.3% sa kabuuang GDP. Samantala, lalong dumarami rin ang insidente at balita ng mga pagkamatay ng mga manggagawang Pilipino kung hindi man pang-aabuso. Nababalitaan din nating ang mga masalimuot na mga karanasan ng pang-iipit ng mga dayuhang amo sa mga Pilipinong OFW's.

Ang Kasalukuyang Katayuan ng Sistemang Pulitikal ng Bansa

35. Walang humpay ang krisis pulitikal ng bansa lalong-lalo nang maupo si GMA sa pwesto sa taong 2001. Tuloy-tuloy ang pagkakahiwalay nito sa sambayanan at sa mga kasamahan nitong reaksyunaryo.

36. Higit na lumitaw ang pangil nito sa kagustuhang manatili sa pwesto at makairal ang kapangyarihang ipinipwersa sa sambayanan. Nagpapakita sa iba’t-ibang mga maniobra nito sa pamamagitan ng pagmomobilisa ng limpak-limpak na pera at ng militar para sa pagsasakatuparan ng makasarili at gahamang adhikain. Nagpapakita ito sa pakana ng pamimili ng boto, panunuhol sa COMELEC at mga mambabatas, pagbabago ng Konstitusyon, pagtataksil sa sarili nitong kapartido, pagamit ng mga posisyon sa Gubyerno pabuya sa ibinigay na pagsuporta sa maduming paraan ng pagwagi sa eleksyon, at malala pa kinaya nitong pumatay.

37. Wala ng pakikipagtunggali sa usapin ng pagiging gahaman ng Rehimeng GMA sa paggamit ng kapangyarihan para sa higit na paghuhuthot sa sambayan para sa sariling pagpapalago. Nagsisipaglabasan ang iba’t-ibang mga proyektong maanomaliya at sobra-sobrang pagprepresyo katulad ng Fertilizer Scam, Diosdado Macapagal Highway Scam, Telepono ng Bayan Scam at ang huling bumabagabag sa kanya ay ang NBN-ZTE Scam at ibinukas naman nito ang Cyber Education Scam.

38. Dulot ng kampanya ng Simbahan at ng mamamayang lumalaban sa pagpapawalang-bisa ng E.O. 464 o ang Gag Order ng Rehimeng GMA, ay inaapruba naman ng Korte Suprema ang paggamit ng Executive Privilege para sa hindi pagsipot/pagsagot ng mga opisyal ng Gubyerno kung kailan tatawagin upang tetisgo sa mga imbestigasyon ng mga anomalya sa Gubyerno.

39. Ang lahat ng ito, patunay na walang pakialam ang Rehimeng GMA sa patutunguhan para sa totoong ikabubuti ng sambayanan. Sa katunayan, para sa pagkuha ng perang ipinauutang ng Tsina sa kanyang rehimen ay kusang ibinigay ang ating karapatan sa Kalayaan Islands at ng Bansa sa pagpirma ng kasunduang RP-Tsina na isasadlak ang malalaking tipak ng ating lupain at karagatan sa pagpapalago ng ekonomiyang Tsina sa kabila ng malaking pangangailangan natin sa pagkain, at iba pang mga mahalagang mga batayang pangangailangan.

40. Kinakaya ng kasalukuyang Rehimen na ito ang paggamit ng batas kailanma’t hinihingi ito ng kanilang pangangailangan manatili sa pinanghahawakan nitong kapangyarihan kinaya namang hindi ipairal ang pagpapatupad ng batas kung ito ay ipinaglalaban at kinakailangan ng mamamayan.

Ang Ating mga Tungkulin:

41. Higit pa nating paigtingin ang kampanya sa pagpapabagsak ng Rehimeng US-GMA, Tapusin ang elitistang paghahari at kapangyarihan sa Mamamayan. Ang mga kaganapan ngayon mula sa tuloy-tuloy na krisis sa pang-ekonomiya at pampulitikal ay nananatiling isang pambihirang sitwasyong higit na makakapagsiwalat ng kabulukan ng sistemang umiiral sa bansa na kailanman hindi nagsisilbi sa masang Pilipino.

42. Pag-ibayuhin ang masinsin at masigasig na pagpupukaw sa masa na tumutongtong sa masalimuot at puno ng walang-kaseguraduhang kinaiiralan nilang buhay sa sistemang ito.
43. Higit din tayong magiging mapanlikha sa mga iba’t-ibang paraan ng pagpupukaw katulad ng Snake/Sneak Rally, Cultural Presentations, Chalk Brigade sa eskwekahan, House-to-House Mass Distrubution ng statements sa komunidad, pagpipirma pahayag ng pagkamuhi kay GMA at sa sistema, Ambush Prop na may sinuot na mga Placards ng mga panawagan , Room-2-Room Discussions, talakayang masa at papag, radio interviews and jingle-singing upang lubos na maitagos ang adhikain at kagustuhang makaalpas sa bulok na sistemang umiiral taliwas sa inabot ng iba na pagsasawalang-bahala at systematic acceptance ng kabulukang umiiral.

44. Magiging mulat din tayong anihin ang napukaw na masa sa Kilusan sa Pambansang Demokrasya upang higit at lubusang makapag-ambag sa pagbabago ng sistema at hindi lang sa isang isyu.

45. Mulat ding armasan (sistematikong pag-aaral: KND, KPLOA, ARAK, tacsit discussions) ang mga kasamahan upang magiging epektibo at magkaroon ng kumpiyansang magpahayag ng paglilinaw sa masa. Hindi kailanman maipagwagi ang anumang adhikain kung tayo ay iilan. Kinakailangan nating abutin ang mapagpasyang bilang upang higit nating maabot ang mithiing lumaya.

46. Magiging mapagmatyag din tayo sa mga usapin at isyu ng lokalidad at mulat na iuugnay ito sa pambansang usaping kinakaharap at maging maagap sa paggabay sa pagkilos upang baguhin ang kalagayan o depensahan ang mga karapatan. Mulat din tayong idugtong ang mga usapin sa Pambansang Demokrasya upang mas magiging malinaw ang mga kinakaharap na suliranin ay may kinauugatan.

47. Maging mapagsiyasat upang magabayan sa pagkamit ng angkop na mga taktika sa pag-unawa at pagpapakilos.

48. Tuloy-tuloy din tayong mag-aral sa pabago-bagong sitwasyon upang higit na makapagbibigay-linaw. Gawing regular ang pag-alam sa kasalukuyang balita (TV, radio, Newspaper).

49. Hikayatin ang mga kasamahan at ang masang napukaw na ipakita nito ang paglaban at ang pagkamuhi sa sistema sa kani-kanilang mga lokalidad sa kasalukuyan nitong kakayanhan. Pwede kasi tayong malimitahan sa kasalukuyang kakulangan sa pinansya para sa paglunsad ng mga sentralisadong mga pagkilos. Hikayatin silang resolbahin hanggang sa usapin ng gastos sa kanilang sariling pinlano.

50. Hikayatin ang mga kabataan-estudyante at mga nasa panggitnang pwersa na imaksimisa ang kanilang panahon para makapaglilinaw sa anumang paraan hanggang sa pagsulat ng mga prop statements sapagkat posibleng malayo ang mararating ng isinusulat kumpara sa isinasalita.

ABUTIN AT KAMTIN ANG KALAYAAN!!!

KAPANGYARIHAN NG MAMAMAYAN AY HAWAKAN!!

WALA TAYONG MAASAHANG PAGBABAGO KUNG HINDI NATIN ITO PAPANDAYIN!!

MABUHAY ANG MAMAMAYANG LUMALABAN HANGGANG SA TAGUMPAY AY MAKAMTAN!!!

KILUSAN PARA SA PAMBANSANG DEMOKRASYA-CEBU